لطفا سلب مسئولیت در انتهای این صفحه را بخوانید.
مننژیت التهاب مننژ است، غشایی که اطراف مغز و نخاع را می‌پوشاند. بیشتر موارد این بیماری ناشی از باکتری‌ها یا ویروس‌ها هستند اما برخی دیگر می‌توانند به دلیل مصرف داروها یا بیماری‌های خاصی باشند. مننژیت باکتریایی نادر است اما معمولاً جدی بوده و در صورت عدم درمان به موقع می‌تواند تهدید کننده‌ی حیات باشد. مننژیت ویروسی (که مننژیت آسپتیک نیز نامیده می‌شود) بیشتر شایع است و کمتر جدی می‌باشد. این بیماری اغلب تشخیص داده نمی‌شود زیرا علائم آن می‌تواند شبیه به علائم آنفولانزا باشد. مننژیت در صورت اقدام سریع می‌تواند بطور موفقیت‌آمیزی درمان شود. بنابراین واکسیناسیون منظم، دانستن علائم مننژیت و انجام مراقبت پزشکی بلافاصله پس از اینکه گمان بردید فرزندتان دچار این بیماری شده است، بسیار مهم می‌باشد.
فهرست موضوعات
دلایل مننژیت
بسیاری از باکتری‌ها و ویروس‌هایی که باعث مننژیت می‌شوند نسبتاً شایع بوده و مرتبط با سایر بیماری‌های معمول می‌باشند. آنهایی که پوست، سیستم ادراری یا دستگاه گوارشی و تنفسی را آلوده می‌کنند، می‌توانند بواسطه‌ی جریان خون و از طریق مایع مغزی نخاعی که مایعی است که در داخل و اطراف نخاع گردش می‌کند، به مننژها انتقال پیدا کنند.
در برخی موارد مننژیت باکتریایی، باکتری‌ها در اثر یک ضربه‌ی شدید به سر یا عفونت موضعی شدید مانند عفونت جدی گوش (اوتیت میانی) یا عفونت سینوس بینی (سینوزیت) به مننژها انتقال می‌یابند.
علائم
علائم مننژیت در کودکان بسته به سن بیمار و دلیل عفونت متفاوت می‌باشند. اولین علائم می‌توانند بلافاصله ظاهر شوند یا چند روز پس از اینکه کودک دچار سرماخوردگی، اسهال و استفراغ یا سایر علائم عفونت شد، شروع شوند. علائم شایع عبارتند از:
- تب
- لتارژی (کاهش هوشیاری)
- کج خلقی
- سردرد
- فوتوفوبی یا نور هراسی (حساسیت چشم به نور)
- گرفتگی گردن
- راش‌های پوستی
- تشنج
علائم مننژیت در نوزادان
نوزادان مبتلا به مننژیت ممکن است علائم معمول را نداشته باشند. به جای آن ممکن است بسیار عصبی، خسته و تب‌دار باشند. همچنین احتمال دارد حتی با وجود بغل کردن و تکان دادن نیز احساس ناراحتی کنند.
سایر علائم مننژیت در نوزادان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- زردی (متمایل بودن پوست به رنگ زرد)
- گرفتگی بدن و گردن
- پایین بودن غیر طبیعی دمای بدن
- تغذیه ضعیف
- ضعف توانایی مکیدن شیر
- گریه‌ی شدید و بلند
- برآمدگی ملاج (نقطه‌ی نرم در بالا و جلوی جمجمه‌ی نوزاد)
مننژیت ویروسی بیشتر علائمی شبیه به آنفولانزا را ایجاد می‌کند مانند تب و سردرد و ممکن است به حدی خفیف باشد که بیماری تشخیص داده نشود. بسیاری موارد مننژیت ویروسی ظرف ۷ تا ۱۰ روز و بدون هیچ گونه عوارض یا نیاز به درمان برطرف می‌شوند.
عوارض احتمالی
عوارض مننژیت باکتریایی ممکن است نیاز به درمان بیشتر داشته باشد (برای مثال ممکن است برای تشنج از داروهای ضد تشنج استفاده شود). یک فرد مبتلا به شوک یا فشار خون پایین احتمالاً جهت افزایش فشار خون نیاز به تزریق سرم و داروهایی خواهد داشت. ممکن است برخی کودکانی که دچار مشکل تنفسی می‌شوند نیاز به اکسیژن بیشتر یا دستگاه تنفس مصنوعی داشته باشند.
عوارض مننژیت باکتریایی می‌توانند شدید باشند و عبارتند از مشکلات عصبی، کم شدن شنوایی، اختلال بینایی، تشنج و اختلالات یادگیری. از آنجایی که اختلال شنوایی یک از عوارض شایع است، کودک مبتلا به مننژیت باکتریایی باید پس از بهبود یک تست شنوایی انجام دهند.
همچنین ممکن است قلب، کلیه‌ها و غدد آدرنال نیز بسته به دلیل عفونت تحت تاثیر قرار بگیرند. با اینکه برخی کودکان دچار مشکلات عصبی طولانی مدت می‌شوند، اما بیشتر افرادی که تحت تشخیص و درمان سریع قرار می‌گیرند بطور کامل بهبود پیدا می‌کنند.
مننژیت چگونه منتقل می‌شود؟
بیشتر موارد مننژیت (هم ویروسی و هم باکتریایی) ناشی از عفونت‌های واگیردار که از طریق قطره‌های بسیار کوچک مایع از گلو و بینی شخص آلوده انتقال می‌یابند، می‌باشند. این قطره‌ها هنگامی که فرد بیمار سرفه می‌کند، می‌خندد، صحبت می‌کند یا عطسه می‌کند وارد هوا می‌شوند. سایر افراد هنگامی که این قطرات را تنفس می‌کنند یا با یک سطح آلوده تماس پیدا کرده و سپس بینی یا دهان خود را لمس می‌کنند، آلوده می‌شوند.
به اشتراک گذاشتن غذا، لیوان آب، ظروف غذاخوری، دستمال کاغذی یا حوله نیز می‌تواند باعث انتقال بیماری شود. برخی میکروب‌ها می‌توانند از طریق مدفوع بیمار پخش شوند و فرد دیگری که با مدفوع تماس پیدا کند (برای مثال کودکان در مهدکودک) ممکن است بیمار شود. بیماری می‌تواند به راحتی در بین افرادی که با هم تماس نزدیک دارند برای مثال افرادی که با هم زندگی می‌کنند یا همدیگر را می‌بوسند یا از ظروف غذاخوری هم استفاده می‌کنند، انتقال یابد.
انواع
دو نوع مننژیت وجود دارد:
- مننژیت ویروسی: بطور کلی، مننژیت ویروسی به شدت مننژیت باکتریایی نمی‌باشد. درمان آن شامل مصرف آنتی‌بیوتیک نیست زیرا آنتی‌بیوتیک‌ها بر روی ویروس‌ها تاثیری ندارند. کودکان مبتلا به مننژیت ویروسی در حین بستری در بیمارستان تحت نظارت دقیق قرار خواهند گرفت.
- مننژیت باکتریایی: مننژیت باکتریایی می‌تواند شدیدتر باشد و فرزند شما نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک خواهد داشت. بیمار در کل مدت اقامت در بیمارستان جهت بررسی هر گونه تغییر در وضعیتش تحت نظارت دقیق قرار می‌گیرد.
تشخیص
در صورت مشکوک بودن به مننژیت، پزشک آزمایش‌هایی را تجویز خواهد کرد که احتمالاً شامل پونکسیون کمری (کشیدن مایع مغزی نخاعی) جهت جمع‌آوری نمونه‌ی مایع نخاعی می‌باشد. این آزمایش هر گونه علائم التهاب را نشان داده و مشخص می‌کند که باکتری باعث بیماری شده است یا ویروس.
درمان مننژیت
مننژیت ویروسی
علائم مننژیت در کودکان بسته به سن بیمار و دلیل عفونت متفاوت می‌باشند. اولین علائم می‌توانند بلافاصله ظاهر شوند یا چند روز پس از اینکه کودک دچار سرماخوردگی، اسهال و استفراغ یا سایر علائم عفونت شد، شروع شوند. علائم شایع عبارتند از:
- تب
- لتارژی (کاهش هوشیاری)
- کج خلقی
- سردرد
- فوتوفوبی یا نور هراسی (حساسیت چشم به نور)
- گرفتگی گردن
- راش‌های پوستی
- تشنج
علائم مننژیت در نوزادان
نوزادان مبتلا به مننژیت ممکن است علائم معمول را نداشته باشند. به جای آن ممکن است بسیار عصبی، خسته و تب‌دار باشند. همچنین احتمال دارد حتی با وجود بغل کردن و تکان دادن نیز احساس ناراحتی کنند.
سایر علائم مننژیت در نوزادان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- زردی (متمایل بودن پوست به رنگ زرد)
- گرفتگی بدن و گردن
- پایین بودن غیر طبیعی دمای بدن
- تغذیه ضعیف
- ضعف توانایی مکیدن شیر
- گریه‌ی شدید و بلند
- برآمدگی ملاج (نقطه‌ی نرم در بالا و جلوی جمجمه‌ی نوزاد)
مننژیت ویروسی بیشتر علائمی شبیه به آنفولانزا را ایجاد می‌کند مانند تب و سردرد و ممکن است به حدی خفیف باشد که بیماری تشخیص داده نشود. بسیاری موارد مننژیت ویروسی ظرف ۷ تا ۱۰ روز و بدون هیچ گونه عوارض یا نیاز به درمان برطرف می‌شوند.
عوارض احتمالی
عوارض مننژیت باکتریایی ممکن است نیاز به درمان بیشتر داشته باشد (برای مثال ممکن است برای تشنج از داروهای ضد تشنج استفاده شود). یک فرد مبتلا به شوک یا فشار خون پایین احتمالاً جهت افزایش فشار خون نیاز به تزریق سرم و داروهایی خواهد داشت. ممکن است برخی کودکانی که دچار مشکل تنفسی می‌شوند نیاز به اکسیژن بیشتر یا دستگاه تنفس مصنوعی داشته باشند.
عوارض مننژیت باکتریایی می‌توانند شدید باشند و عبارتند از مشکلات عصبی، کم شدن شنوایی، اختلال بینایی، تشنج و اختلالات یادگیری. از آنجایی که اختلال شنوایی یک از عوارض شایع است، کودک مبتلا به مننژیت باکتریایی باید پس از بهبود یک تست شنوایی انجام دهند.
همچنین ممکن است قلب، کلیه‌ها و غدد آدرنال نیز بسته به دلیل عفونت تحت تاثیر قرار بگیرند. با اینکه برخی کودکان دچار مشکلات عصبی طولانی مدت می‌شوند، اما بیشتر افرادی که تحت تشخیص و درمان سریع قرار می‌گیرند بطور کامل بهبود پیدا می‌کنند.
مننژیت چگونه منتقل می‌شود؟
بیشتر موارد مننژیت (هم ویروسی و هم باکتریایی) ناشی از عفونت‌های واگیردار که از طریق قطره‌های بسیار کوچک مایع از گلو و بینی شخص آلوده انتقال می‌یابند، می‌باشند. این قطره‌ها هنگامی که فرد بیمار سرفه می‌کند، می‌خندد، صحبت می‌کند یا عطسه می‌کند وارد هوا می‌شوند. سایر افراد هنگامی که این قطرات را تنفس می‌کنند یا با یک سطح آلوده تماس پیدا کرده و سپس بینی یا دهان خود را لمس می‌کنند، آلوده می‌شوند.
به اشتراک گذاشتن غذا، لیوان آب، ظروف غذاخوری، دستمال کاغذی یا حوله نیز می‌تواند باعث انتقال بیماری شود. برخی میکروب‌ها می‌توانند از طریق مدفوع بیمار پخش شوند و فرد دیگری که با مدفوع تماس پیدا کند (برای مثال کودکان در مهدکودک) ممکن است بیمار شود. بیماری می‌تواند به راحتی در بین افرادی که با هم تماس نزدیک دارند برای مثال افرادی که با هم زندگی می‌کنند یا همدیگر را می‌بوسند یا از ظروف غذاخوری هم استفاده می‌کنند، انتقال یابد.
انواع
دو نوع مننژیت وجود دارد:
- مننژیت ویروسی: بطور کلی، مننژیت ویروسی به شدت مننژیت باکتریایی نمی‌باشد. درمان آن شامل مصرف آنتی‌بیوتیک نیست زیرا آنتی‌بیوتیک‌ها بر روی ویروس‌ها تاثیری ندارند. کودکان مبتلا به مننژیت ویروسی در حین بستری در بیمارستان تحت نظارت دقیق قرار خواهند گرفت.
- مننژیت باکتریایی: مننژیت باکتریایی می‌تواند شدیدتر باشد و فرزند شما نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک خواهد داشت. بیمار در کل مدت اقامت در بیمارستان جهت بررسی هر گونه تغییر در وضعیتش تحت نظارت دقیق قرار می‌گیرد.
تشخیص
در صورت مشکوک بودن به مننژیت، پزشک آزمایش‌هایی را تجویز خواهد کرد که احتمالاً شامل پونکسیون کمری (کشیدن مایع مغزی نخاعی) جهت جمع‌آوری نمونه‌ی مایع نخاعی می‌باشد. این آزمایش هر گونه علائم التهاب را نشان داده و مشخص می‌کند که باکتری باعث بیماری شده است یا ویروس.
درمان مننژیت
مننژیت ویروسی
در مننژیت ویروسی سیستم ایمنی کودک شما احتمالاً به اندازه کافی قوی خواهد بود تا از خود مراقبت کند. اغلب نیازی به درمان نمی‌باشد، هر چند گاهی اوقات پزشک داروهایی را تجویز خواهد کرد بخصوص در صورتی که کودکتان نوزاد باشد. می‌توانید فرزند خود را مانند زمان ابتلا به آنفولانزا آرام کنید، مثلاً با استراحت، مصرف مایعات فراوان، دارو جهت تسکین درد و تب. در برخی موارد، فرزند شما به مدت چند روز به منظور نظارت دقیق علائم نیاز به بستری در بیمارستان خواهد داشت بخصوص اگر سن وی بسیار کم باشد.
مننژیت باکتریایی
جهت از بین بردن باکتری‌ها، پزشکان آنتی‌بیوتیک‌های قوی را وارد جریان خون بیمار می‌کنند. نوزادان اغلب باید تا دو هفته در بیمارستان و تحت سرم بستری باشند. این وضعیت می‌تواند دشوار باشد اما در حدود ۸۵ درصد از مواقع باعث درمان بیماری می‌گردد به شرطی که بیماری طی یک یا چند روز پس از بروز علائم تشخیص داده شده باشد. به همین دلیل است که به محض مشکوک شدن به مننژیت باید بلافاصله به پزشک مراجعه کرد.
پیشگیری
چندین باکتری که باعث مننژیت می‌شوند تا حد زیادی با واکسیناسیون منظم در کودکی قابل پیشگیری می‌باشند. اطمینان از این مصون‌سازی‌ها در زمان‌های مناسب بهترین راه برای پیشگیری از مننژیت است. اگر نوع خاصی از مننژیت تشخیص داده شود، ممکن است پزشک به اشخاصی که با فرد آلوده در تماس بوده‌اند توصیه کند که برای احتیاط و پیشگیری از ابتلا به مننژیت از آنتی‌بیوتیک استفاده کنند. در این خصوص توصیه‌های لازم به بیمار داده خواهد شد.
پی نوشت:
این اطلاعات عمومی خلاصه محدودی از اطلاعات تشخیص، درمان و/یا دارو است. این به معنای جامع نیست و باید به عنوان ابزاری برای کمک به کاربر در درک و/یا ارزیابی گزینه های تشخیصی و درمانی بالقوه استفاده شود. این شامل تمام اطلاعات در مورد شرایط، درمان ها، داروها، عوارض جانبی، یا خطراتی که ممکن است برای یک بیمار خاص اعمال شود، نمی شود. آنچه مد نظر و مطلوب است،آن است که توصیه پزشکی یا جایگزینی برای توصیه های پزشکی، تشخیص یا درمان باید بر اساس معاینه پزشک و ارزیابی شرایط خاص و منحصر به فرد بیمار باشد. بیماران باید برای اطلاعات کامل در مورد سلامتی، سؤالات پزشکی و گزینه های درمانی، از جمله خطرات یا مزایای استفاده از داروها، با پزشک صحبت کنند. این اطلاعات هیچ درمان یا دارویی را به عنوان ایمن، موثر یا تایید شده برای درمان یک بیمار خاص تایید نمی کند. اینجانب دکتر مهدی افشاری هرگونه ضمانت یا مسئولیت مربوط به این اطلاعات یا استفاده از آن را از خود سلب می کنم.
دکتر مهدی افشاری متخصص اطفال، کودکان و نوجوانان_ دارای بورد تخصصی
از جمله خدمات پزشکی ارائه شده در مطب عبارتند از: معاینات دوره‌ای کودکان، پایش دوره ای رشد فیزیکی و تکامل کودکان، درمان انواع بیماری های عفونی،گوارشی و تنفسی در کودکان و نوجوانان_ مشاوره تغذیه، آموزش و مراقبت های دوره ای نوزادان نارس، پایش و درمان کلیه مشکلات دوره ای نوزادی، ارزیابی دوره‌ای توانایی های ذهنی و جسمی کودکان
خدمات ویژه ارائه شده توسط دکتر مهدی افشاری: انجام ختنه تخصصی در مطب، ویزیت در منزل و مشاوره آنلاین
آدرس مطب: تهران، مهرآباد جنوبی، دانشگاه هوایی جنوبی، تفرش شرقی، پلاک 193_ واحد همکف
شماره تماس:021-66602506
