منظور از عفونت گوش (که گاهی اوقات به آن اوتیت مدیا گفته می شود) وجود آلودگی در گوش میانی است: فضای پر از هوا در پشت پرده گوش که حاوی استخوان های کوچک لرزنده است. احتمال ابتلای کودکان به این بیماری بیشتر از بزرگسالان است.
از آنجا که بیشتر عفونت های گوش به مرور زمان از بین می روند، می توان با تحمل درد و مراقبت مرتب آن را درمان کرد. در موارد شدیدتر از انواع آنتی بیوتیک برای پاک کردن عفونت استفاده می شود. البته باید توجه کنید که بعضی از افراد مستعد ابتلا به عفونت های متعدد گوش هستند. این نوع عفونت های مزمن می تواند باعث بروز مشکلات شنوایی و سایر عوارض جدی شود.
فهرست موضوعات
علائم عفونت گوش (گوش میانی)
شروع علائم و گسترش عفونت گوش معمولاً سریع است.
۱. نشانه های عفونت گوش در کودکان
علائم شایع در کودکان عبارتند از:
- درد گوش (به خصوص هنگام خوابیدن)
- احساس تیر کشیدن
- مشکل خواب
- گریه بیش از حد معمول
- سر و صدا
- مشکل در شنیدن یا پاسخ دادن به صدا
- از دست دادن تعادل
- تب ۳۸ درجه سانتیگراد یا بالاتر
- تخلیه مایعات از گوش
- سردرد
- از دست دادن اشتها
۲. نشانه های عفونت گوش در بزرگسالان
علائم رایج در بزرگسالان شامل موارد زیر است:
- درد گوش
- تخلیه مایعات از گوش
- مشکل در شنوایی
علائم و نشانه های عفونت گوش می تواند نشان دهنده نوع بیماری باشد. به همین دلیل تشخیص دقیق و درمان سریع بسیار مهم است. در صورت بروز علائم زیر باید به پزشک مراجعه کنید:
- علائم بیش از یک روز ادامه دارد
- علائم در کودک با سن کمتر از ۶ ماه مشاهده می شود
- درد گوش شدید است
- کودک بعد از سرماخوردگی یا هرگونه عفونت تنفسی فوقانی دچار بی خوابی و ناراحتی شده است
- مشاهده تخلیه مایعات، چرک یا مایعات خونین از گوش
علل عفونت گوش (گوش میانی)
عفونت گوش در اثر باکتری یا ویروس در گوش میانی ایجاد می شود. این عفونت غالباً ناشی از بیماری های دیگر مانند سرماخوردگی، آنفولانزا یا انواع حساسیت به وجود آمده که باعث احتقان و تورم معابر بینی، گلو و شیپور استاش می شود.
نقش شیپور استاش
شیپور استاش مسیر های باریکی هستند که از هر گوش میانی تا قسمت پشت گلو و پشت مسیر تنفسی بینی ادامه دارند. انتهای این لوله ها در گلو به دلایل مختلفی مرتبا باز و بسته می شوند:
- تنظیم فشار هوا در گوش میانی
- چرخش هوا در گوش
- تخلیه ترشحات طبیعی از گوش میانی
متورم شدن شیپور استاش می تواند منجر به مسدود شدن و تجمع مایعات در گوش میانی بشود. این مایع احتمال آلوده شدن و عفونت گوش را افزایش می دهد.
این لوله ها در کودکان باریک و افقی تر هستند و این باعث می شود که تخلیه آنها سخت تر و احتمال گرفتگی آن ها بیشتر باشد.
نقش آدنوئیدها
آدنوئیدها دو لایه بافت کوچک در قسمت پشت بینی هستند و براساس تحقیقات انجام شده در فعالیت سیستم ایمنی بدن نقش دارند.
از آنجا که آدنوئیدها به انتهای شیپور استاش نزدیک هستند، تورم آدنوئیدها می تواند آن ها را مسدود کند که متعاقبا به عفونت گوش میانی منجر می شود. تورم و تحریک آدنوئیدها به احتمال زیاد بیشتر در عفونت گوش در کودکان نقش دارند، زیرا کودکان نسبت به بزرگسالان دارای آدنوئیدهای نسبتاً بیشتری هستند.
عوامل بیماری عفونت گوش (ریسک فاکتورها)
عوامل تاثیرگذار در عفونت گوش شامل موارد زیر است:
- سن. کودکان در سنین ۶ ماه تا ۲ سال به دلیل اندازه و شکل شیپور استاش و به دلیل عدم تکامل سیستم ایمنی بدن مستعد ابتلا به عفونت گوش هستند.
- مراکز مراقبت گروهی از کودکان. کودکانی که در مکان های گروهی مورد مراقبت قرار می گیرند بیشتر از کودکانی که در خانه هستند دچار سرماخوردگی و عفونت گوش می شوند. علاوه براین، کودکان در شرایط گروهی در معرض عفونت های بیشتری قرار دارند.
- تغذیه نوزادان. نوزادانی که از شیشه شیر و در حالت درازکش تغذیه می شوند بیشتر از کودکانی که از شیر مادر استفاده می کنند در معرض عفونت گوش هستند.
- عوامل فصلی. عفونت گوش بیشتر در فصل های پاییز و زمستان اتفاق می افتد. افراد مبتلا به آلرژی فصلی در بهار در معرض خطر عفونت گوش بیشتری هستند.
- کیفیت هوا. قرار گرفتن در معرض دود دخانیات یا میزان بالای آلودگی هوا می تواند خطر عفونت گوش را افزایش دهد.
- محل سکونت. خصوصیات آب و هوایی محل سکونت تاثیر مستقیم بر احتمال ابتلا به عفونت دارد. جالب است بدانید که عفونت گوش در بین بومیان آلاسکا شایع تر است.
- شکاف کام. تفاوت در ساختار استخوان و عضلات در کودکانی که دارای شکاف کام هستند ممکن است تخلیه لوله اوستاش را مشکل تر کند.
عوارض عفونت گوش (گوش میانی)
در بیشتر موارد عفونت های گوش باعث عوارض طولانی مدت نمی شوند. اما عفونت گوش مزمن یا تکرار عفونت به هر دلیل می تواند منجر به عوارض جدی شود:
- اختلال در شنوایی. کم شنوایی موقت و خفیف در زمان عفونت گوش بسیار شایع است و معمولاً بعد از تخلیه عفونت بهتر می شود. با این حال عفونت های مزمن گوش یا وجود مایعات در گوش میانی می تواند منجر به کاهش قابل توجه شنوایی شود. در صورت بروز آسیب دائمی در پرده گوش یا سایر ساختارهای گوش میانی، ممکن است افت شنوایی دائمی رخ دهد.
- تأخیر گفتاری یا رشدی. اگر شنوایی نوزادان به طور موقت یا دائمی دچار اختلال شود، مهارت های گفتاری، اجتماعی و رشدی آن ها دچار تاخیر خواهد شد.
- گسترش عفونت. عفونت های درمان نشده یا عفونت های بدخیم می توانند به بافت های اطراف گسترش پیدا کنند. عفونت برآمدگی استخوانی در پشت گوش (ماستوئیدیت) می تواند منجر به آسیب به استخوان و تشکیل کیست پر از چرک شود. در موارد نادر عفونت های جدی گوش میانی به سایر بافت های جمجمه از جمله مغز یا غشاهای اطراف مغز (مننژیت) گسترش می یابد.
- پاره شدن پرده گوش. بیشتر آسیب ها به پرده گوش طی ۷۲ ساعت بهبود می یابند. با این حال در بعضی موارد به جراحی احتیاج است.
دکتر مهدی افشاری متخصص اطفال، کودکان و نوجوانان_ دارای بورد تخصصی
از جمله خدمات پزشکی ارائه شده در مطب عبارتند از: معاینات دوره‌ای کودکان، پایش دوره ای رشد فیزیکی و تکامل کودکان، درمان انواع بیماری های عفونی،گوارشی و تنفسی در کودکان و نوجوانان_ مشاوره تغذیه، آموزش و مراقبت های دوره ای نوزادان نارس، پایش و درمان کلیه مشکلات دوره ای نوزادی، ارزیابی دوره‌ای توانایی های ذهنی و جسمی کودکان
خدمات ویژه ارائه شده توسط دکتر مهدی افشاری: انجام ختنه تخصصی در مطب، ویزیت در منزل و مشاوره آنلاین
آدرس مطب: تهران، مهرآباد جنوبی، دانشگاه هوایی جنوبی، تفرش شرقی، پلاک 193_ واحد همکف
شماره تماس:021-66602506
